Επανεπέμβαση αρθροπλαστικής ισχίου

[antonia]

Η μητέρα μου το Νοέμβριο του 2008 υπεβλήθη σε ημιαρθροπλαστική αριστερού ισχίου, λόγω κατάγματος από πτώση. Τα δύο πρώτα χρόνια ήταν σχετικά καλά, έως ότου άρχισε μία κατιούσα κατάσταση της ποιότητας της κίνησής της, η οποία περιλάμβανε διαρκώς πόνους αρχικά μόνο κατά την κίνηση, έως ότου να πονά πάρα πολύ και κατά την ανάπαυση και να μη μπορεί να βαδίσει χωρίς υποστήριξη αλλά ακόμη και τότε με δυσκολία (επώδυνα και δυσκίνητα.) Παράλληλα, το ίδιο σχεδόν χρονικό διάστημα της έναρξης των πόνων στο ισχίο, δύο χρόνια μετά την επέμβαση, εμφάνισε επίσης κολπική μαρμαρυγή και αυτή τη στιγμή λαμβάνει έκτοτε αντιαρρυθμικά (lopresor ¼ καθημερινά), καθώς και αντιπηκτικά χάπια (sintrom). Οι εξετάσεις ως προς το ισχίο αυτή τη στιγμή, δείχνουν (επιτρέψτε μου να κάνω και κάποια λάθη ως προς την περιγραφή, δεν είμαι γιατρός), μία «καταβύθιση» της κεφαλής που τοποθετήθηκε στην κοτύλη, η οποία στην ακτινολογική απεικόνιση, είναι εμφανής ακόμη και σε μένα που είμαι άσχετη. Ρωτώντας τον γιατρό που τη χειρούργησε λοιπόν κι ο οποίος με βοήθησε να καταλάβω τη σημερινή κατάσταση, μου είπε ότι η κατάσταση είναι λίγο μονόδρομος και η μόνη λύση είναι το χειρουργείο με τοποθέτηση κάποιου πλαστικού υλικού μεταξύ κωτύλης και κεφαλής, καθώς επίσης και αλλαγή κεφαλής ή ακόμη και στελέχους, το οποίο συνήθως είναι πιο οριστικό ως προς τη τύχη του, τη στιγμή που είναι «ανοιγμένος» ο ασθενής κι έχουν άμεση εικόνα. Το 2008 που χειρουργήθηκε, ήταν 80 χρονών. Τότε λάμβανε ►½ thyrormon 0,1 κάθε πρωί ►1 χάπι co-approvel 300/12,5 mg ►1 χάπι Glucophage 850 mg και ►1 χάπι Lipitor 40mg κάθε βράδι Τώρα είναι 85 ετών, με κολπική μαρμαρυγή και εκτός των όσων σας αναφέρω πιο πάνω, έχουν προστεθεί το lopresor ¼ ημερησίως, το vastarel των 35 mg, καθώς και το sintrom, σε δόσεις που είναι σε συνάρτηση με το INR που εξετάζουμε ανά τακτά διαστήματα. Πολύ πρόσφατα, επειδή οι πόνοι από τους οποίους υποφέρει έχουν επεκταθεί εκτός από το ισχίο κατά τη κίνηση και την ανάπαυση κατά τον ίδιο τρόπο και στον αυχένα και στα δύο χέρια (χρόνιες αλλοιώσεις, χόνδρων, οστεόφυτα, οστεοαρθρίτις) αλλά κι έχουν γενικευθεί εκτός ελέγχου πολλές φορές, επισκεφθήκαμε ιατρείο πόνου και η γιατρός της χορηγεί οπιοειδή, όπως το lyrica των 25mg και το lonarid. Διέγνωσε νευροπαθητικό πόνο και προσωπικά πιστεύω, ότι βρεθήκαμε εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να αναχαιτήσουμε ή να αλλάξουμε την κατάσταση με την υποτροπή του ισχίου, μετά τη διετία από την επέμβαση. Ερωτήσεις κρίσεως: 1. Αυτός ο άνθρωπος χειρουργείται για διόρθωση ή αποκατάσταση του 1ου χειρουργείου ισχίου; 2. Αν ναι ποια τα ποσοστά θνησιμότητας και από ποιους παράγοντες και ποια τα ποσοστά επιτυχίας και βελτίωσης της κατάστασης του ισχίου. Δίνετε κατά τη γνώμη σας επιτυχία σε μία τέτοια επέμβαση σε ποσοστό ας πούμε τουλάχιστον 70% μόνο για το ισχίο; 3. Γνωρίζω όπως πληροφορήθηκα ότι η 2η επέμβαση είναι βαρύτερη και δυσκολότερη της 1ης. Κατά την άποψή σας επίσης, ποιος ο χρόνος παραμονής εντός νοσοκομείου και ποιος ο πιθανός χρόνος αποκατάστασης έως τη βάδιση χωρίς υποστήριξη. ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ: 4. Αν γι’ αυτόν τον ασθενή δεν ρισκάρουμε χειρουργείο, μπορείτε να με πληροφορήσετε, πώς συνεχίζει από εδώ και πέρα και τι μπορεί να κάνει για τους πόνους; Γιατί οι συγκεκριμένοι πόνοι του ισχίου, δεν αντιμετωπίζονται ούτε με οπιοειδή, εφόσον δε στοχεύει κανείς στην επίλυση του προβλήματος (αποκατάσταση κεφαλής + παρεμβολή πλαστικού υλικού μεταξύ κεφαλής + κωτύλης,- ίσως και του στελέχους, μόνο χειρουργικά). Θα εκτιμούσα να έχω την άποψή σας, η οποία δεν σας δεσμεύει σε καμία περίπτωση ως προς την ευθύνη. Χρειάζομαι μόνο απόψεις και γνώμες αλλά και επιχειρήματα για οποιαδήποτε άποψη. Το θέμα είναι αν έχει το θάρρος να την εκφράσει κανείς ακόμη και ως επιστήμονας. Άλλωστε γνωρίζω και από μόνη μου κάποια πράγματα. Απλά συλλέγω σκόρπια κομμάτια (πληροφορίες-πάντα από γιατρούς ή και από το internet), τα οποία θα προσπαθήσω να τα βάλω σε τάξη, θα τα φιλτράρω, θα γίνει συζήτηση μεταξύ των οικείων, για να εξαχθεί ένα συμπέρασμα και να παρθεί μία απόφαση. Η μητέρα μου είναι σε απόλυτη διαύγεια σε σχέση με την ηλικία της, γνωρίζει τα πάντα για την περίπτωσή της και είναι η ίδια που θα αποφασίσει στο τέλος. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων

[iator]

Κα ,
διάβασα το μήνυμά σας πολύ προσεκτικά και θα προσπαθήσω να σας απαντήσω. Καταρχείν θα πρέπει να γνωρίζετε ότι στην Ιατρική δεν ίσχύει το 1+1=2. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης, ανάλογα με τους παράγοντες που επηρεάζουν την πάθηση. Η αρθροπλαστική του ισχίου, είναι μια βαριά επέμβαση, όπου γίνεται σε ηλικιωμένους ασθενείς (>65 ετών). Ο ασθενής προετοιμάζετε για την επέμβαση από τον καρδιολόγο και τον αναισθησιολόγο. Μετά την επέμβαση παρακολουθείτε ο ασθενής από τους συνθεράπωντες ιατρούς. Το αν θα πρέπει να γίνει η επέμβαση ή όχι, αυτό εξαρτάται από πολούς παράγοντες. Ο πιό βασικός είναι το μυικό σύστημα. αν υπάρχει δηλαδή μυικό σύστημα να στηρίξει την βάδιση μετά την επέμβαση. 'Ενας δεύτερος παράγοντας είναι και το βάρος του ασθενή, υπέρβαροι ασθενείς δεν έχουν καλά αποτελέσματα. Τα ποσοστά επιτυχίας της επέμβασης εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες και σίγουρα πρώτο ρόλο παίζει η εμεπιρία του ιατρού. Τον αν πρέπει να γίνει η επέμβαση ή όχι ή να προτιμηθεί κάποια άλλη (π.χ. Girdlestone) αυτό είναι κάτι που το συζητά ο ιατρός με τους ενδιαφερόμενους λέγοντας τα υπέρ και τα κατά κάθε απόφασης.
Όσον αφορά τους νευροπαθητικούς πόνους καλό θα ήταν να συμβουλευθείτε νευρολόγο, διότι η πολυαρθραλγία και οι νευροπαθητικοί πόνοι δεν νομίζω ότι είναι από το παλαιό κάταγμα. Θα μπορούσα να σας απαντήσω λιγότερο γενικευμένα, αλλά μη γνωρίζοντας το περιστατικό και μέσω μηνυμάτων αδυνατώ να πω την άποψή μου, διότι όπως προείπα στην ιατρική
1+1 δεν κάνουν 2.

Δημοσθένης Κ. Περτσεμλίδης
Ορθοπαιδικός Χειρουργός
Λ. Κηφισίας 18, Αθήνα
τηλ.: 210 - 75 19 000
Κιν.: 699 - 600 1000